دوره 5، شماره 2 - ( تابستان 1397 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 292-286 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مینا نظری کمال 
، راحله سموعی* ، شیدا صراف زاده ، شیما تمنایی فر، نفیسه غائبی ، فاطمه مرادی ، مهتاب مرادزاده
، راحله سموعی* ، شیدا صراف زاده ، شیما تمنایی فر، نفیسه غائبی ، فاطمه مرادی ، مهتاب مرادزاده
دانشجوی دکترای مدیریت سلامت در بلایا و حوادث، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (5141 مشاهده)
مقدمه: اهمال کاری علاوه بر اتلاف زمان، کاهش عملکرد فردی و احساس گناه، نوعی عدم موفقیت نیز برای دریافت درمان و مشاوره در افراد اهمال کار وجود دارد؛ بنابراین استفاده از فناوری در دسترس و آسان مانند تلفن همراه میتواند تسهیل کننده باشد. این مطالعه باهدف تعیین نقش آموزش از طریق تلفن همراه در اهمال کاری کاربران ایرانی انجام شد.
روش: مطالعه به صورت نیمه آزمایشی تک گروهی بر روی ۳۲ نفر از کاربران ایرانی که برنامه غلبه بر اهمالکاری را روی تلفن همراه اندروید خود نصب کردند، انجام شد. کاربران قبل و بعد از مداخله آموزشی غلبه بر اهمال کاری، پرسشنامه اهمال کاری باسکو را پاسخ دادند. پس از ۲ ماه کار با اپلیکیشن، داده های دو مرحله اجرا با آزمون آماری تی- استیودنت وابسته تحلیل گردید.
نتایج: آموزش از طریق تلفن همراه، در کاهش اهمال کاری کاربران شرکت کننده در مطالعه نقش داشت (0/008=P.)
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه برای مراکز مشاوره، درمانی و آموزشی با توجه به سهولت استفاده، دسترسی پذیری زیاد، صرفه جویی در هزینه، زمان و انرژی؛ قابل استفاده و کاربرد است.
روش: مطالعه به صورت نیمه آزمایشی تک گروهی بر روی ۳۲ نفر از کاربران ایرانی که برنامه غلبه بر اهمالکاری را روی تلفن همراه اندروید خود نصب کردند، انجام شد. کاربران قبل و بعد از مداخله آموزشی غلبه بر اهمال کاری، پرسشنامه اهمال کاری باسکو را پاسخ دادند. پس از ۲ ماه کار با اپلیکیشن، داده های دو مرحله اجرا با آزمون آماری تی- استیودنت وابسته تحلیل گردید.
نتایج: آموزش از طریق تلفن همراه، در کاهش اهمال کاری کاربران شرکت کننده در مطالعه نقش داشت (0/008=P.)
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه برای مراکز مشاوره، درمانی و آموزشی با توجه به سهولت استفاده، دسترسی پذیری زیاد، صرفه جویی در هزینه، زمان و انرژی؛ قابل استفاده و کاربرد است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |