مقدمه: با افزایش سن جمعیت، ملاحظات زمانی، هزینه استفاده حضوری از خدمات مراقبت‌های بهداشتی و درمانی و افزایش مراجعات غیر‌ضروری به مراکز ارئه خدمت، نارضایتی میان ارائه‌دهندگان و نیز گیرندگان خدمات سلامت مشاهده می شود. با ارائه خدمات الکترونیک بخشی از این نارضایتی مرتفع می‌شود. این امر مستلزم پذیرش خدمات الکترونیک سلامت است. با توجه به هزینه سرمایه‌گذاری‌ها در این حوزه برای ارائه‌دهندگان خدمت، رسیدن به نتایج مطلوب بسیار مهم است. با توجه به محدودیت‌های تحقیقات انجام شده از جمله جامع نبودن تحقیقات، تکیه بر خود اظهاری پاسخ‌دهندگان و عدم توجه هم‌زمان به ارائه‌دهنده و گیرنده خدمت، بررسی جامع عواملی که بیشترین تأثیر را بر پذیرش این خدمات داشته و بخشی از محدودیت‌ها را پوشش دهد، بسیار حائز اهمیت است.
روش: این تحقیق از نوع توصیفی- کاربردی است. نمونه آماری پژوهش حاضر را خبرگان حوزه فناوری اطلاعات و پزشکان تشکیل دادند. ابزار اندازه‌گیری نیز از نوع کیفی است که با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه انجام شد و به منظور گردآوری و تحلیل داده‌ها از روش دلفی فازی استفاده شد.
نتایج: مقادیر متغیرهای فازی‌زدایی شده نشان داد که میانگین تمامی شاخص‌ها بیشتر از ۰/۵ است؛ لذا تمامی شاخص‌ها تأیید شدند. یافته‌های پژوهش نشان داد که ارائه‌دهندگان و گیرندگان خدمات سلامت، بر استفاده از خدمات الکترونیک سلامت مؤثر هستند.
نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود مدیران و طراحان با در نظر گرفتن نیازها و ترجیحات هر دو طرف اقدام به ارائه خدمات الکترونیک در بخش سلامت نمایند.
