دوره 5، شماره 3 - ( پاییز 1397 )
جلد 5 شماره 3 صفحات 360-348 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abbasi P, Kiavarz M, Abbasi M. Spatial Analysis and Identification of High Risk Areas of Human Brucellosis by Spatial Autocorrelation Measurement Methods. jhbmi 2018; 5 (3) :348-360
URL: http://jhbmi.ir/article-1-317-fa.html
URL: http://jhbmi.ir/article-1-317-fa.html
عباسی پیمان، کیاورز مقدم مجید، عباسی محمد. تحلیل مکانی و شناسایی مناطق پرخطر بیماری بروسلوز انسانی با استفاده از روش‌های اندازه‌گیری خودهمبستگی مکانی. مجله انفورماتیک سلامت و زیست پزشکی. 1397; 5 (3) :348-360
دانشجوی کارشناسی ارشد سیستم اطلاعات مکانی، گروه سیستم اطلاعات مکانی، دانشکده نقشه برداری، مؤسسه آموزش عالی عمران و توسعه، همدان، ایران
چکیده: (5175 مشاهده)
مقدمه: بیماری بروسلوز شایع‌ترین بیماری مشترک بین انسان و دام است که به عنوان یک تهدید بالقوه بهداشت عمومی محسوب می‌گردد. استفاده از سیستم اطلاعات مکانی کمک شایان توجهی به مدیران و تصمیم‌گیران حوزه سلامت عمومی جامعه در خصوص طراحی، اجرا و نظارت بر برنامه‌های کنترلی می‌کند.
روش: در این مطالعه توصیفی- مقطعی به منظور تعیین نوع الگوی سالانه بیماری از آماره عمومی موران، برای شناسایی مناطق پرخطر از آمارههای محلی موران و Getis-Ord Local G* و برای مقایسه الگوی مکانی بیماری براساس میزان بروز سالانه در هر دو سال متوالی از آماره موران تفاضلی استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین موارد در بازه زمانی هفت ساله در دهستان‌های شهرستان ملایر و کمترین موارد در شهرستان‌های اسدآباد و تویسرکان و نواحی مرکزی و غربی استان قرار دارند. میزان بروز بیماری از سال 1388 تا 1393 افزایش و در سال 1394 کاهش یافته است. در خصوص تحلیل الگوی بیماری، الگوی همه سال‌ها به جزء سال ۱۳۹۱ خوشه‌ای تشخیص داده شد. خوشه‌های شناسایی شده توسط آمارههای محلی موران و G* نشان دادند که خوشه‌های با نرخ بروز بالا و نقاط داغ در جنوب شرقی استان همدان قرار داشتند. نتایج حاصل از آماره موران تفاضلی نشان از ایجاد مناطق پرخطر جدید با گذر زمان در سطح استان دارد.
نتیجه‌گیری: با مقایسه الگوی مکانی بیماری برای سال‌های مختلف می‌توان گفت برنامه‌های کنترلی فعلی کارایی لازم را نداشته و نیازمند یک بازنگری کلی می‌باشند. نتایج حاصل از این مطالعه در تعیین نقطه شروع برنامه‌های آتی و بررسی میزان اثربخشی آن‌ها قابل استفاده می‌باشد.
روش: در این مطالعه توصیفی- مقطعی به منظور تعیین نوع الگوی سالانه بیماری از آماره عمومی موران، برای شناسایی مناطق پرخطر از آمارههای محلی موران و Getis-Ord Local G* و برای مقایسه الگوی مکانی بیماری براساس میزان بروز سالانه در هر دو سال متوالی از آماره موران تفاضلی استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین موارد در بازه زمانی هفت ساله در دهستان‌های شهرستان ملایر و کمترین موارد در شهرستان‌های اسدآباد و تویسرکان و نواحی مرکزی و غربی استان قرار دارند. میزان بروز بیماری از سال 1388 تا 1393 افزایش و در سال 1394 کاهش یافته است. در خصوص تحلیل الگوی بیماری، الگوی همه سال‌ها به جزء سال ۱۳۹۱ خوشه‌ای تشخیص داده شد. خوشه‌های شناسایی شده توسط آمارههای محلی موران و G* نشان دادند که خوشه‌های با نرخ بروز بالا و نقاط داغ در جنوب شرقی استان همدان قرار داشتند. نتایج حاصل از آماره موران تفاضلی نشان از ایجاد مناطق پرخطر جدید با گذر زمان در سطح استان دارد.
نتیجه‌گیری: با مقایسه الگوی مکانی بیماری برای سال‌های مختلف می‌توان گفت برنامه‌های کنترلی فعلی کارایی لازم را نداشته و نیازمند یک بازنگری کلی می‌باشند. نتایج حاصل از این مطالعه در تعیین نقطه شروع برنامه‌های آتی و بررسی میزان اثربخشی آن‌ها قابل استفاده می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: تحلیل الگوی نقطه‌ای، بیماری بروسلوز، آمارههای عمومی و محلی موران، آماره G*، آماره موران تفاضلی، استان همدان
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
