مقدمه: پرونده پزشکی به عنوان یک عنصر اساسی در کیفیت مراقبت بیمار مطرح می‌باشد. با گسترش مراکز ارائه خدمات سلامت، حجم پرونده‌‌‌های پزشکی به صورت روزافزونی افزایش یافته و باعث مشکلاتی نظیر محدودیت فضای فیزیکی، فرسودگی پرونده‌ها و نیاز فزاینده به منابع شده است، همچنین مهم‌ترین کارآمدی پرونده‌ها که کاربری در تحقیقات بالینی می‌باشد، را زیر سؤال برده است. محققین در این مطالعه، مدلی از حداقل مجموعه داده‌های بایگانی ارائه داده‌اند که از طریق آن می‌توان پرونده‌های کاغذی را براساس داده‌ها و فرا داده‌های انتخاب شده توسط پزشکان، فهرست‌گذاری و بایگانی الکترونیکی نمود.

روش: این مطالعه از نوع کاربردی، از طریق تکنیک دلفی اصلاح شده در سال1392 و در طی فرآیندی سه مرحله‌ای انجام گردید. جامعه مورد پژوهش، پزشکان متخصص بیمارستان‌ها بودند که در این مرحله به عنوان نمونه، جهت گردآوری داده‌ها از 8 نفر پزشک در رشته‌های تخصصی و فوق‌تخصصی در قالب فرم‌های مصاحبه و چک‌لیست، نظرسنجی گردید. داده‌ها از طریق نرم افزار Excel نسخه 2013 آنالیز گردیدند.

نتایج: یافته‌ها نشان داد که عناصر داده‌ای «تشخیص ‌نهایی»، «اعمال‌ جراحی و سایر اقدامات» پرکاربردترین عناصر داده‌ای موردنظر پزشکان در پیگیری‌ بالینی بودند. پرمراجعه‌‌ترین ‌فرم پرونده پزشکی«گزارش‌ عمل‌ جراحی» بود. امکان پیدا کردن توافقی معنادار در بین سؤالات تحقیقاتی پزشکان فراهم نبود.

نتیجه‌گیری: محققین قالبی از حداقل مجموعه داده‌های بایگانی را برای بایگانی هدفمند پرونده‌ها جهت کاربردهای بالینی و تحقیقی طراحی نمودند. این قالب می‌تواند هدف‌گذاری کاربردی مدل بازیابی براساس نیازهای بالینی پزشکان در پیگیری‌های پزشکی بیماران باشد. همچنین، در نظر گرفتن نیاز‌های پزشکان برای دسترسی به پرونده‌ها از طریق تجزیه درخواست‌های احتمالی ایشان، می‌تواند امکان بازیابی اطلاعات با شرایط مختلف در کمترین زمان را فراهم آورد.