دوره 11، شماره 1 - ( 3-1403 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 25-14 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadi A, Nasiri P, Moghabeli R. Spatio-temporal Analysis of Asthma Prevalence in the Tehran Metropolis Using Geographic Information Systems (GIS). jhbmi 2024; 11 (1) :14-25
URL: http://jhbmi.ir/article-1-833-fa.html
URL: http://jhbmi.ir/article-1-833-fa.html
محمدی علیرضا، نصیری پریا، مقابلی رویا. تحلیل فضا-زمانی بیماری آسم در کلانشهر تهران با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS). مجله انفورماتیک سلامت و زیست پزشکی. 1403; 11 (1) :14-25
استاد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
چکیده: (251 مشاهده)
مقدمه: شهر تهران به‌عنوان یکی از شهرهای آلوده جهان، با مشکلات بهداشتی و سلامتی فراوانی از جمله بیماری‌های تنفسی و آسم مواجه هست. شناسایی مناطق با ریسک بالای ابتلا به یک بیماری خاص در دوره‌های زمانی مختلف، اهمیت فراوانی در کنترل بیماری‌ها و مدیریت سلامت در جامعه دارد.
روش کار: این پژوهش کاربردی و توصیفی–تحلیلی با استفاده از آمار فضایی و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، به تحلیل فضا-زمانی بیماری آسم در کلانشهر تهران پرداخته است. جامعه آماری تحقیق، تعداد مبتلایان به بیماری آسم (1473 نفر) و در 355 محله در محدوده قانونی شهر تهران و در بازه زمانی بین سال‌های 1397 الی1400 می‌باشد. برای شناسایی و درک الگوی مکانی بیماری آسم، در تحلیل الگوی توزیع فضایی از تکنیک‌های میانگین مرکزی و منحنی انحراف استاندارد، شاخص نزدیک‌ترین همسایگی، تحلیل لکه‌های داغ، شاخص موران جهانی و محلی و تحلیل تراکم کرنل در سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که شاخص نزدیک‌ترین همسایگی در تحلیل الگوی فضایی به‌صورت یکنواخت بوده و با مدل تخمین کرنل، بیشترین توزیع بیماری آسم در سال 1397، در محلات جنوب غربی تهران، در سال 1398، در مرکز، جنوب شرقی و جنوب غربی و در سال 1399، در جنوب شرقی بوده و در نهایت در سال 1400، بیشترین محلات درگیر بیماری آسم، محلات جنوب شرقی و جنوب تهران می‌باشد.
نتیجه‌گیری: با تحلیل نتایج، شناخت جامعی از کانون‌های بیماری آسم و الگوهای فضایی و پراکنش جغرافیایی سلامت، در سطح محلات شهر تهران، حاصل شده است که می‌تواند در اقدامات پیشگیرانه مورد توجه قرار گیرد.
روش کار: این پژوهش کاربردی و توصیفی–تحلیلی با استفاده از آمار فضایی و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، به تحلیل فضا-زمانی بیماری آسم در کلانشهر تهران پرداخته است. جامعه آماری تحقیق، تعداد مبتلایان به بیماری آسم (1473 نفر) و در 355 محله در محدوده قانونی شهر تهران و در بازه زمانی بین سال‌های 1397 الی1400 می‌باشد. برای شناسایی و درک الگوی مکانی بیماری آسم، در تحلیل الگوی توزیع فضایی از تکنیک‌های میانگین مرکزی و منحنی انحراف استاندارد، شاخص نزدیک‌ترین همسایگی، تحلیل لکه‌های داغ، شاخص موران جهانی و محلی و تحلیل تراکم کرنل در سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که شاخص نزدیک‌ترین همسایگی در تحلیل الگوی فضایی به‌صورت یکنواخت بوده و با مدل تخمین کرنل، بیشترین توزیع بیماری آسم در سال 1397، در محلات جنوب غربی تهران، در سال 1398، در مرکز، جنوب شرقی و جنوب غربی و در سال 1399، در جنوب شرقی بوده و در نهایت در سال 1400، بیشترین محلات درگیر بیماری آسم، محلات جنوب شرقی و جنوب تهران می‌باشد.
نتیجه‌گیری: با تحلیل نتایج، شناخت جامعی از کانون‌های بیماری آسم و الگوهای فضایی و پراکنش جغرافیایی سلامت، در سطح محلات شهر تهران، حاصل شده است که می‌تواند در اقدامات پیشگیرانه مورد توجه قرار گیرد.
فایل صوتی [M4A 678 KB] (15 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
